~~Diplomering met een lach en een traan
Nog maar drie weken geleden werd onze wereld compleet op zijn kop gezet. Waar werd gedacht dat de rugpijnen die mijn vader al enkele weken plaagden werden veroorzaakt door stress, bleek het vele malen erger te zijn: Het melanoom dat drie jaar eerder werd verwijderd bleek uitgezaaid te zijn door zijn hele lichaam. Onvoorstelbaar dat hij de week waarin hij werd opgenomen in het ziekenhuis nog op vakantie is geweest.
Doordat mijn vader zo ziek is, is het moeilijk om met hem te spreken over zijn wensen voor de periode die ons nog samen blijft. Eén wens komt wel duidelijk naar voren en dat is om erbij te zijn wanneer zijn twee dochters diplomeren. Allebei waren we in de afronding van onze opleiding Verpleegkunde en was afstuderen slechts een formaliteit. Na het plegen van enkele telefoontjes was het geregeld. Eindgesprekken werden gepland, de laatste opdrachten nagekeken en ons diploma aangevraagd. Ook de locatie was geen probleem. Omdat mijn vader de reis naar Utrecht niet kon maken, kwam de Hogeschool naar hem toe. Een plaatselijk restauranteigenaar was daarbij zo lief om aan te bieden zijn restaurant speciaal voor de gelegenheid te openen.
Op 23 juni 2015 werd de laatste wens van mijn vader vervuld. Tot het laatste moment bleef het spannend of mijn vader bij de diplomering aanwezig kon zijn, maar gelukkig kwam die ochtend het verlossende woord dat we mijn vader vanuit het ziekenhuis mee naar huis konden nemen. Mijn vader keek erg uit naar de dag van onze diplomering. Het moment dat hij op de brancard werd getild die hem naar huis zou brengen, verscheen er een glimlach op zijn gezicht die mij voor altijd bij zal blijven. Het is een glimlach van pure blijdschap en een totale rust die over hem heen komt.
De middag stond in het teken van uitrusten voor de grote avond. Mijn zus en ik hebben de middag lopen tutten onder het toeziend oog van onze vader. Aan het einde van de middag kwam Buurtzorg om ook mijn vader in zijn nette pak te helpen, terwijl wij onze docente van de trein zijn gaan halen. Onze docente maakte de lange reis vanuit Utrecht met de trein, een reis die wij in het begin van onze opleiding dagelijks maakten, zoals zij zich nog goed kan herinneren. Terwijl wij met onze docente aankomen bij het restaurant waar onze peetouders al met onze oma op ons staan te wachten, wordt mijn vader opgehaald door de wensambulance. Even later komen ook mijn ‘andere’ oma en enkele vrienden aan. Met mijn vader, die wordt vergezeld in de wensambulance door mijn moeder, is het gezelschap compleet. Het is een emotioneel moment wanneer mijn vader op de brancard het restaurant wordt binnengebracht en de eerste tranen vloeien.
We beginnen de avond met een proost. Voor onze vader een biertje vanuit de drinkbeker uit onze kindertijd, maar het smaakt er zeker niet minder om. Daarna is het tijd voor het officiële gedeelte van de avond beginnend met een speech door onze docente. Vervolgens is het tijd voor het afleggen van de belofte, het tekenen van onze diploma’s en het ontvangen van het speldje. Vanaf dit moment zijn we dan echt verpleegkundige en onze vader is de eerste om ons met dit feit te feliciteren.
Aansluitend genieten we met z’n allen van een warm en koud buffet met de heerlijkste gerechten naar eigen recept van de kok. Ook mijn vader geniet en eet zoals hij in weken niet meer heeft gegeten. Doordat hij kan blijven liggen, is de avond ook voor onze vader vol te houden. Vanaf zijn plekje aan het hoofd van de tafel kan hij alles goed overzien en komt iedereen langs om een praatje te maken.
Het was een hele speciale avond. Een avond met een lach en een traan, maar zeker een avond met een gouden randje. We hebben genoten met z’n allen en kijken met veel plezier terug op deze onvergetelijke avond.
Ontzettend bedankt aan allen die de wens van mijn vader in korte tijd mogelijk hebben gemaakt. In het bijzonder dank aan Joke en Jacoba van de Wensambulance van Stichting Ambiance Nederland voor de goede zorgen. Arnoud, Roelien en Wim namens Team Boshof voor het verzorgen van deze bijzondere avond en het overheerlijke eten.
Ook dank aan alle mensen voor en achter de schermen bij Hogeschool Utrecht en Meander Medisch Centrum die alles in het werk hebben gesteld om de diplomering op korte termijn te realiseren.
Hartelijke groet,
Ilona en Valerie Joesten
Ook namens onze ouders van harte bedankt
