|
In november 2010 is er door iemand een wens ingediend. De wens was nog een keer naar Disneyland Parijs.Mijn vriendin Sylvia La Faille, belde me op en vertelde dat haar wens in vervulling ging. Zelf zou ik niet mee maar diegene die de wens had ingediend, maar zij haakte plotseling af en toen heeft Syl mij gebeld en gevraagd of ik toch meewilde. Sylvia was mij beste vriendin voor bijna 30 jaar en natuurlijk zorgde ik dat ik vrij kreeg van mijn werk, thuis de boel geregeld achterlatend en mee kon. Op dinsdag 16 november 2010 was het zover. Ik moest om half 7 s’ morgens klaar staan want dan werd ik opgehaald per ambulance…. Oww das cool. Zelf nog nooit in een ambulance gezeten dus dat was al een belevenis. Samen met Jeanet de Haas en Willem Slagter op weg naar Parijs. Onderweg gezellig koffie gedronken, beetje gegeten. Tegen 15.00 uur kwam het park inzicht en hebben we onze hotelkamer opgezocht. Mooi hotel, vlakbij het park. Sylvia is zelf naar het park gelopen en daar hebben we een rolstoel geleend. Samen nog in allerlei attracties, een voordeel: je hoeft niet in de rij! |
 |
Toen de avond viel hebben we nog de parade bekeken, wat was dat mooi. Als je naar Disneyland wilt ga dan met de kerst. Op zoek gegaan naar een restaurant en we hebben lekker gegeten. Maar toen begon Sylvia heel moe te worden en kortademig. Ze wilde zelf teruglopen naar het hotel. Daar aangekomen was ze zo koud, dat ik haar verplicht in een warm bad wilde hebben om weer warm te worden en daarna op bed. Willem en Janet liggen in de kamer naast ons met de deur los. Wilde toch graag dat, als er iets was, ze mij hoorden roepen. De volgende samen ontbijten en daarna plan de campagne wat Sylvia nog allemaal wilde zien voordat we weer richting huis moesten vertrekken. Ze wilde nog graag met de Mississippiboot, little people bekijken en toen zijn we cadeautjes gaan kopen. Met heel veel zorg zocht ze kadootjes uit voor haar dochters. Dit was heel belangrijk voor haar. Tegen 16.00 uur s’ middags zijn we weer vertrokken uit Parijs op weg naar Nederland. De terugreis hebben we veel geslapen, moe van een fantastische belevenis.. Volgens mij was ik tegen 23.00 uur weer thuis en Sylvia een half uur later. We hebben twee geweldige dagen gehad. Ik had dit niet willen missen. Sylvia is vanaf die tijd achteruit gegaan maar ze bleef positief. Na de kerstdagen zei ze tegen mij, Co dit gaat niet goed… Ik moet weer gaan lopen maar dat lukte niet meer. Ze lag steeds meer in bed en kwam er amper uit. Na een jarenlange strijd tegen haar ziekte is ze op 28 maart 2011 overleden. Tot op heden had ik er moeite mee om dit verhaal te schrijven maar ik heb nu rust. Mis haar nog elke dag… Stichting Ambiance, bedankt voor deze onvergetelijk reis. Coba Dijkhuizen Oktober 2011
