Graag laat ik u weten hoe wij de afgelopen vrijdag hebben ervaren.
2 weken terug lag er een folder bij mijn vader in het hospice en hij zei dat ik dat maar eens moest lezen.
Toen ik dat las had ik zoiets van wat geweldig dat de zorg zo lief is , meedenkt en deze informatie, die bij hem past, neerlegt.
Met de angst dat het niet ging lukken in verband met de afstand is de aanvraag door mij verstuurd.
Tot mijn verbazing belde er aan het eind van de middag Erik met de mededeling dat het geregeld ging worden.
Ontroerd prikte ik een datum en kon mijn vader de volgende dag verrast worden door te zeggen dat hij ging varen.
Hij heeft er helemaal naar toe geleefd en alles werd geregeld.
Toen kwam de dag en wat voor één.
Het weer kon niet beter.
De eerste echte lentedag.
We konden zelf buiten zitten tijdens de reis.
Frits en Aise (wat een heerlijk stel, vol humor en ondertussen kwam alles goed) zorgden ervoor dat pap ingeladen werd en werden we uitgezwaaid door de zorgverleners.
De reis verliep vlot. Een klein rondje van de zaak want de navigator maakte een missertje,maar dat mocht de pret niet drukken. Heel de familie was er op tijd en de tocht kon beginnen.
We werden hartelijk ontvangen door Berthie en David en de keus van route was niet moeilijk voor pa. Natuurlijk over het IJsselmeer waar hij met zijn gezin zo vaak gevaren heeft. Hij is niet op het water geboren maar dat had hij niet erg gevonden.
De gehele reis was vol emotie, herinneringen ophalen en in gedachte de schipper en bootsvrouw beoordelen in hun vaardigheden. Hij heeft geen oog dichtgedaan! Wij hebben hem zo zien genieten. En dan de zorg....Wij werden helemaal in de watten gelegd, zo lief!
Ook dat hij gezellig bij de lunch, toen we voor Pampus lagen, op het achterdek erbij kon zijn was zo fijn. De lunch, belangeloos verzorgd door de lokale Hema, was heerlijk.
Ondertussen hadden Frits en Aise bedacht dat ze ook wel even na de tocht naar het schip de Twee Gebroeders (nu Vlieland) konden rijden dat tegenover de schouwburg ligt en bewoond wordt door een vriend van ons.
Mijn vader vond het geweldig en vond het zo bijzonder dat ze dat voor hem over hadden. Nou, dat hield hij ook wel vol.
De reis te kort, de dag te snel om. Wat was het geweldig en wat was de medewerking van de sluisen fijn zodat alles vlot verliep. Het afscheid nemen van Berthie en David was nodig. Wat zijn jullie geweldige lieve en zorgzame mensen, het was geweldig!
Na het inladen op naar Groningen. Na 5 minuten lag pap lekker te slapen. Alles zat mee. Het weer,het verkeer en we waren mooi voor donker bij de boot. Toen heeft pap nog voor het laatst de boot kunnen zien. Als het lukt gaan we deze boot ook gebruiken voor het laatste stukje afscheid op zee...
Om 19.00 waren we terug in het hospice en was pap, op zijn Fries, dwars af. Deze dag was voor hem de afsluiter van zijn leven en was voor hem in geen waarde uit te drukken
Wij namen afscheid van Frits en Aise en zijn jullie ontzettend dankbaar mannen!
Nogmaals, wij als gezin hebben herinneringen kunnen maken die niet in woorden zijn uit te drukken en zijn zo dankbaar voor alles.
Liefs van Maartje Wagemakers-Boon
